Het leven kan soms binnen korte tijd enorm veranderen. Zo zag 3,5 jaar geleden mijn leven er totaal anders uit dan nu.
Ik woog 20 kilo zwaarder, had geen liefdesrelatie, was actief bij twee studentenverenigingen, hield een enorm sociaal leven draaiende, schreef de eindscriptie voor mijn bachelor geschiedenis, zat op zangles en paardrijles en werkte in een lingeriespeciaalzaak. Ik voelde me continu overweldigd, had weinig zelfvertrouwen en propte mijn leven bomvol om maar niet te hoeven voelen. Ik was bijna continu aan het piekeren of verdoven in de vorm van “leuke” activiteiten, eten of sociale drukte. Van de ene op de andere dag veranderde dit voor mij en vele anderen: Nederland werd (net als de rest van de wereld) gegrepen door het coronavirus en de bijkomende paniek. Al snel volgde de eerste lockdown.
In die ruim drie jaar is er ontzettend veel gebeurd. Hechte vriendschappen zijn gekomen en gegaan. Dierbaren zoals mijn opa, oma en liefste kat Cato zijn overleden. Er is sterk activisme in me aangewakkerd en meer losgelaten. De band met en acceptatie van mezelf is oneindig verdiept. Kortgezegd nam ik afscheid van allerlei verschillende aspecten van mijn leven – mensen, banen, studies, bezigheden, overtuigingen, copingstrategieën – om ruimte te creëren voor wat beter bij me past, zoals een liefdevolle relatie en nieuwe vriendschappen. Ervaringen en prachtige gedeelde momenten zullen me voor altijd bijblijven. Ik geloof dat leven en dood, begin en einde, onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en dat het soms tijd is om los te laten. Of dit nou gaat om het loslaten van dierbaren die door ouderdom overlijden, of het loslaten van een goede vriend(in) of baan die niet meer past bij waar ik voor sta. Elk einde is een nieuw begin.
Ik vind deze jaren als twintiger heerlijk. Hoe vermoeiend, frustrerend en spannend ze soms ook zijn, ik houd van het proces. Ik vind het fantastisch om binnen korte tijd zoveel te groeien. Waar de puberteit een meer turbulente achtbaan was, is de periode als twintiger vooral een periode waarin ik steeds dieper zak in wie ik echt ben. Ook als ik daarmee mensen teleurstel of kwijtraak, omdat ik niet (meer) aan hun beeld voldoe. Het voelt zó krachtig om concrete stappen te zetten en zo mijn dromen te verwezenlijken, hoe klein die stapjes ook zijn.
Het was en is absoluut een zoektocht. Zoals ik in mijn blog over mijn social media stop benoemde ben ik corona – naast de ellende die het heeft veroorzaakt op grotere schaal – dankbaar voor het persoonlijke groeiproces dat het in me heeft versterkt en versneld. Door de vele vormen van afleiding die wegvielen, ging ik op zoek. Ik ben gaan wandelen en mediteren. Ik begon met yoga. Ik heb door middel van hele kleine stapjes mijn ongezonde eetpatroon doorbroken en ben die nog steeds continu aan het upgraden. Ik ben eerder gaan slapen en maak langere nachten. Ik startte met psychotherapie. Ik ga naar workshops, vrouwencirkels en retraites en volg cursussen gericht op persoonlijke ontwikkeling. Ik leer vaker nee zeggen en aangeven waar ik juist wél behoefte aan heb. Ik kies voor vrijheid, psychologische flexibiliteit, wie ik ben en waar ik naartoe wil. Ik kies ook voor liefde en verbinding, zelfcompassie en ruimte voor mijn innerlijke vuur.
Ik zal denk ik voor altijd zoekende blijven, steeds opnieuw reflecterend of wat ik doe (nog) past bij mijn waarden. Een hoop dingen zijn me veel duidelijker geworden, maar het leven blijft een leer- en groeiproces. Wat ik vooral heb geleerd is dat de uitspraak “It’s the little things that count” waar is. Elke keer dat ik voor mezelf koos, was een stap in de goede richting. Daarom vind ik ACT zo’n mooie therapievorm, de combinatie van Acceptatie (van je binnenwereld) en Commitment (in de vorm van waardegerichte, toegewijde actie). Ik heb een sterke neiging tot perfectionisme en alles tegelijk willen doen. Ik kan ongeduldig zijn en geloven dat als ik mijn droomleven van de ene op de andere dag kon creëren, ik eindelijk rust zal voelen. Maar ik besef me steeds meer dat het uiteindelijk het proces is wat telt, een proces van vallen en opstaan. Van persoonlijke groei. Zelfs als ik nu álles zou krijgen wat ik wil – wonen op een boerderijtje samen met mijn vriend, onze dieren en kinderen, een droombruiloft, een goedlopend eigen bedrijf in coaching, workshops en relatietherapie – zou ik waarschijnlijk honderden ideeën hebben over waar ik dán naartoe wil.
De rust waar ik zo lang naar op zoek ben geweest – en die ik nog steeds soms meer zou willen voelen – zit in mezelf. Het maakt niet uit hoe hard ik werk, hoeveel geld ik verdien en hoeveel doelen ik bereik. Zo lang ik probeer om innerlijke rust extern te vinden, zal ik het niet vinden. Elke keer dat ik dieper zak, voel ik zo duidelijk dat het de kleine stappen zijn die tellen. Elke meditatie, gezonde maaltijd, diepe nachtrust, reflectie, stiltewandeling, goede gesprek of opruimsessie heeft oneindig veel waarde.
Elk stapje dat voortkomt uit liefde voor jezelf, helpt in de opwaartse spiraal en maakt het makkelijker om nog veel meer kleine stappen te zetten die uiteindelijk voor het geweldige leven zorgen dat je wilt. Niet in de toekomst, maar nu. Zonder dat je iets hoeft te bereiken. Vanuit daar heb je zóveel energie over, die weer toe kan gaan naar je dromen en doelen. Vanuit liefde, in plaats van angst. Vanuit overvloed, in plaats van (prestatie)druk.
Wil jij meer liefde, rust en vertrouwen voelen? Voel je je vaak overweldigd en verlang je naar een droomrelatie? Dan is 1:1 traject Inner to Outer Love er voor jou! Boek hier je gratis kennismakingsgesprek, waarin we vrijblijvend kijken of dit traject met mij bij jou past.
Liefs,
Annika Sofie