Gisteren kwam ik in gesprek met mijn vriend tot een super waardevol inzicht. Zoals velen van mijn generatie heb ik nooit ‘leren falen’, wat zorgt voor veel faalangst. Een heerlijke paradox, zoals velen.
Ik kan vrij makkelijk leren en kom uit een gezin in de middenklasse. Mijn leven is natuurlijk niet perfect geweest, maar écht heel heftige dingen heb ik ook niet meegemaakt.
Er was altijd genoeg te eten. Er was genoeg geld voor de nodige (en wat overbodige ;)) spullen. Er was zelfs genoeg tijd om te piekeren… Ook haalde ik mijn vakken altijd zonder veel moeite te hoeven doen. Ik ben me bewust van hoe bevoorrecht ik ben op veel vlakken.
Het was echter niet zo dat ik geen stress had: ik stresste me helemaal kapot gedurende mijn middelbare schooltijd. De combinatie van het ‘erbij willen horen’ en perfectionisme zorgden voor extreme faalangst. Dat terwijl ik in zo’n luxepositie zat, zoals de meeste kinderen in mijn klas. Een stabiele basis met een prima inkomen. Hoe kwam het dan dat er zoveel faalangst heerst in mijn generatie?
Vandaag besefte ik het antwoord voor mij: ik heb nooit leren falen. Doordat er in de basis in alles was voorzien, heb ik niet geleerd dat sommige dingen het waard zijn om op te wachten. Om voor te werken, ook als je niet zeker weet of het resultaat oplevert. Ik was meer gewend aan het omgekeerde: zorg dat het resultaat er komt, de manier waarop doet er niet toe. Wat ik vervolgens omvormde tot: het is altijd het beste om zo min mogelijk moeite te doen voor zo veel mogelijk resultaat.
Hierdoor heb ik afgeleerd om te spelen. Doordat ik heb aangeleerd om zo resultaatgericht te zijn, vind ik het doodeng om te oefenen. Dan geef ik immers toe dat ik iets nog niet goed of perfect kan, waarom zou ik anders oefenen? Ik vind het zo lastig om te genieten van het proces, omdat ik heb geleerd dat alles nuttig moet zijn. Spelen en oefenen voelen niet nuttig, ik weet immers nog niet of ze resultaat gaan leveren.
Dit is een groeipunt voor mij. Natuurlijk is het niet altijd slecht om weinig moeite te doen voor een bepaald resultaat. Het is voor mij met name belangrijk dat ik mezelf ook kan toestaan om volledig voor iets te gaan, los van of er een resultaat uit komt. Om te ontspannen, te spelen en fouten te maken, zonder dat de wereld vergaat. Zonder dat ik het gevoel heb dat er kostbare tijd verloren is gegaan waarin ik ook productief had kunnen zijn.
Het grappige is dat ik mezelf altijd als een doorzetter heb gezien. De mensen om me heen benoemen dit ook vaak. In gesprek met mijn vriend vandaag kwamen we tot de conclusie dat ik op de lange termijn absoluut een doorzetter ben, maar op de korte termijn bizar snel opgeef. Ruzie met mijn partner? Het is beter als we uit elkaar gaan. Onvoldoende voor een tentamen? Ik moet stoppen met de master. Geen klanten die binnen vijf dagen een nieuw traject aanschaffen? Ik kan ook helemaal niet ondernemen.
Mijn innerlijke criticus is ijzersterk. Bij elk zuchtje tegenslag neemt ze me over met gedachten als ‘Je kan het niet’, ‘Zie je wel dat je altijd alles verpest’, ‘Als het nu niet lukt, gaat het nooit lukken’, ‘Het is voor iedereen weggelegd, behalve voor jou’, ‘Wie denk je wel niet dat je bent?!’. Het blijft een uitdaging voor me om me niet uit het veld te laten slaan door die stroom aan negatieve gedachten, en vooral de teneergeslagenheid die ik voel in mijn lichaam op zo’n moment. Alle vertrouwen en levenskracht, al mijn inspiratie en plezier, worden uit me gezogen en alles wat er overblijft is machteloosheid. Ik voel me dan heel alleen en gefaald, een gevoel dat me zo bang maakt.
Voor 2024 is een van mijn intenties: ‘leren falen’. Door de grote projecten die ik aan ga op te delen in kleine, behapbare stapjes. Door fouten te maken en lief voor mezelf te zijn in het proces. Door te oefenen met liedjes spelen en teksten schrijven, ook als dat faalangst oproept. Ik zet de intentie om aanwezig te blijven in mezelf, hoe oncomfortabel het ook voelt.
Omdat ik weet dat ik het verdien. Omdat ik weet dat ik waarde lever aan de wereld. Omdat ik weet: good things (can) take time.
Wil jij meer liefde, rust en vertrouwen voelen? Voel je je vaak overweldigd en verlang je naar een droomrelatie? Dan is 1:1 traject Inner to Outer Love er voor jou! Boek hier je gratis kennismakingsgesprek, waarin we vrijblijvend kijken of dit traject met mij bij jou past.
Liefs,
Annika Sofie